Antoine Laurent Lavoisier: İddiasını kanıtlamak için elmas yakan bilim insanı ile tanışın…
Modern kimyanın babası olarak da bilinir Antoine Laurent Lavoisier Muhtemelen daha önce 1772’de duymadınız, . Ancak bilenler bu farklı olayın ünlü bilim insanının hayatındaki unutulmaz anılardan biri olduğunu söylüyor.
Lavoisier doğduğunda, kimya henüz bir bilim olarak adlandırılabilecek noktada değildi. İnançlar, tüm yanıcı maddelerin yandıkça salınan ve çevredeki hava tarafından alınan ateş benzeri bir element (flojiston adı verilir) içerdiği fikri olan flojiston teorisini destekledi. Teoriye göre, hava flojistonla artık onu ememeyecek kadar doyduğunda alev sönecekti..
Lavoisier, kükürt ve fosfor yaktığı deneyler sırasında keşfettikleri ile farklı ve daha az eski fikirlere sahipti. Her iki elementin de yandıktan sonra ağırlıklarının olduğunu biliyordu ve bunların hava ile birleşerek yükü kazandıklarına inanıyordu.
Lavoisier, İngiliz doğa filozofu Joseph Priestley Ayrıca bir deney duymuştu. Bu deneyde, kırmızı cıva oksidin ısıtılması söz konusuydu. Deneyden çıkan renksiz gaz, Priestley tarafından ” flojistik içermeyen hava”, ancak Lavoisier daha sonra bunun oksijen olduğunu kanıtlayacaktı.
Elmaslar işin içinde
Elmasa gelince, o zamanlar insanlar bu değerli taşların kömür ve grafit gibi elementlerle hiçbir ilgisi olmayan özel bir element olduğuna inanıyorlardı. Malzemeleri en temel biçimlerine ayırmayı merak eden Lavoisier, bir elma aldı, onu oksijenle dolu kapalı bir kavanoza koydu ve güneş ışınlarını odaklamak için kullandı. Dev bir büyüteç kullanarak onu yakmaya çalıştı.
Elmaslar dayanıklılıklarıyla ünlü olsalar da, yeterli oksijen kaynağı olduğunda yanabilirler. Bunun nedeni, yanan element elmasın içindeyse ve hava (oksijen) işlemin bir modülü değilse, her ortamda dayanıklılıkla yanacaktır. flojiston teorisiyle çelişiyordu . Tahmin edilebileceği gibi, deney sırasında elmas yandı. Lavoisier’nin karbondan yapıldığına dair şüphesi doğruydu..
Dünyanın en pahalı taşlarından birini yakmanın pratik tarafını göremeyen biri için, tüm deneyinin yük kararlılığı daha da değerliydi. Elmas yanmış olmasına rağmen kavanozun ölçeği ve içindekiler tamamen aynı kalmıştır..
Diğer yanma deneylerinde olduğu gibi, kimyasal reaksiyonlarda da maddenin ne yaratıldığını ne de yok edildiğini, bunun yerine korunduğunun kanıtını elde etmişti.
